سیفلیس یک بیماری بسیار مسری است که بیشتر از طریق فعالیت جنسی از جمله رابطه جنسی دهانی و مقعدی منتقل می شود. فرد مبتلا اغلب خود نمی داند که به این بیماری مبتلا است و آن را به شریک جنسی خود منتقل می کند.
سیفلیس چیست ؟
سیفلیس در گذشته یک خطر بزرگ برای سلامت عمومی بود. سیفلیس می تواند باعث بیماری های مزمن خطرناک مانند آرتریت، آسیب مغزی و کوری شود. تا اواخر دهه 1940، زمانی که آنتی بیوتیک پنی سیلین ساخته شد، درمان موثری برای سیفلیس وجود نداشت.
میزان موارد ابتلا به سیفلیس در دهه 1990 به شدت کاهش یافت. در سال 2000، از زمان شروع گزارش در سال 1941 به پایین ترین حد خود رسید. از آن زمان تاکنون میزان این بیماری در حال افزایش بوده است. میزان سیفلیس در ایالات متحده از سال 2014 تا 2018 حدود 71 درصد افزایش یافته است.
در صورت نیاز به خدمات پزشکی و درمان در منزل و همچنین ویزیت آنلاین پزشک عمومی و متخصص کافی ست با کارشناس ما به شماره 09026797779 تماس بگیرید و یا در واتساپ پیام دهید.
علت سیفلیس چیست؟
سیفلیس بر اثر باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. این باکتری از طریق تماس مستقیم با زخم سیفلیس در بدن شخص دیگری وارد بدن می شود. این اتفاق معمولاً در طول رابطه جنسی اتفاق می‌افتد، اما باکتری‌ها می‌توانند از طریق بریدگی‌های روی پوست یا غشاهای مخاطی نیز وارد بدن شوند.
سیفلیس نمی تواند از طریق توالت، دستگیره در، استخر، جکوزی، وان حمام، لباس مشترک یا ظروف غذاخوری منتقل شود.
عوامل خطر سیفلیس
عوامل خطر سیفلیس عبارتند از:
- رابطه جنسی محافظت نشده
- تعدد شرکای جنسی
- ابتلا به HIV
- رابطه جنسی مرد با مرد
علائم سیفلیس
سیفلیس سه مرحله دارد:
سیفلیس اولیه یا ابتدایی
افراد مبتلا به سیفلیس اولیه دچار یک یا چند زخم به نام شانکر می شوند. این زخم ها معمولاً کوچک و بدون درد هستند. آنها بین 10 تا 90 روز (به طور متوسط 3 هفته) پس از قرار گرفتن در معرض بیماری در اندام تناسلی، مقعد یا راست روده، یا داخل یا اطراف دهان رخ می دهند. حتی اگر آنها را درمان نکنید نیز بدون جای زخم در عرض 6 هفته بهبود می یابند. اما درمان بیماری شما را از انتقال به مرحله بعدی باز می دارد.
سیفلیس ثانویه
این مرحله 6 هفته تا 6 ماه پس از قرار گرفتن در معرض بیماری شروع می شود. ممکن است 1 تا 3 ماه طول بکشد. افراد مبتلا به سیفلیس ثانویه معمولاً دچار بثورات در کف دست و پاهای خود می شوند. آنها همچنین ممکن است در سایر قسمت های بدن خود نیز راش های مختلفی داشته باشند. این راش ها ممکن است شبیه بثورات ناشی از بیماری های دیگر باشند. افراد ممکن است ضایعات مرطوب و زگیل مانند در کشاله ران خود، لکه های سفید در داخل دهان، غدد لنفاوی متورم، تب، ریزش مو و کاهش وزن داشته باشند. مانند سیفلیس اولیه، علائم سیفلیس ثانویه بدون درمان نیز بهتر می شود.
سیفلیس ثالث
اگر عفونت درمان نشود، ممکن است به مرحله ای منتقل شود که با مشکلات شدید قلب، مغز و اعصاب همراه شود. ممکن است فلج، نابینا یا ناشنوا شوید یا به زوال عقل یا ناتوانی جنسی مبتلا شوید. حتی می تواند کشنده باشد.
انواع دیگر سیفلیس عبارتند از:
سیفلیس نهفته
عفونت هیچ علامت قابل توجهی ندارد اما هنوز در بدن شما وجود دارد.
سیفلیس مادرزادی
زنان باردار مبتلا به این بیماری می توانند آن را به جنین خود منتقل کنند. می تواند به نوزاد آسیب برساند و حتی باعث مرگ شود.
نوروسیفلیس
عفونت می تواند به مغز یا نخاع شما سرایت کند. ممکن است دچار سردرد، زوال عقل یا بی حسی شوید یا فلج شوید. ممکن است اوقات سختی در کنترل عضلات خود داشته باشید.
عوارض سیفلیس
در صورت عدم درمان، سیفلیس می‌تواند در سراسر بدن عوارض داشته باشد:
- برآمدگی های کوچک. برجستگی هایی به نام گوم می توانند روی پوست، استخوان ها یا اندام های شما رشد کنند. آنها می توانند بافت اطراف خود را از بین ببرند.
- مشکلات سیستم عصبی سیفلیس می تواند باعث مشکلاتی مانند سردرد، مننژیت، آسیب مغزی، فلج، یا از دست دادن شنوایی و بینایی شود.
- مشکلات قلبی عروقی. این بیماری می تواند به دریچه های قلب شما آسیب برساند یا باعث برآمدگی عروق خونی (آنوریسم) یا التهاب آئورت (آئورتیت) شود.
- HIV. سیفلیس می تواند احتمال ابتلا به HIV را افزایش دهد.
سیفلیس و بارداری
زنان باید حداقل یک بار در طول بارداری آزمایش سیفلیس انجام دهند. بهتر است در اولین ویزیت قبل از زایمان آزمایش شوند. بسته به مدت زمانی که زنان باردار سیفلیس داشته اند، احتمال بیشتری برای مرده زایی (تولد نوزادی که قبل از زایمان فوت کرده است) یا تولد نوزادی که مدت کوتاهی پس از تولد می میرد، دارند.
نوزاد آلوده ممکن است بدون علائم به دنیا بیاید، اما اگر بیماری فوراً درمان نشود، در عرض چند هفته خود را نشان می دهند. این علائم و نشانه ها می توانند بسیار جدی باشند. نوزادان درمان نشده ممکن است در رشد خود تاخیر داشته باشند، تشنج داشته باشند یا بمیرند.
تشخیص و آزمایشات سیفلیس
پزشک باید یک معاینه فیزیکی انجام دهد. آنها ممکن است برای شما آزمایشاتی تجویز کنند از جمله:
آزمایش خون
یک آزمایش سریع در مطب پزشک یا یک کلینیک بهداشتی می تواند سیفلیس را تشخیص دهد.
آزمایش مایع مغزی نخاعی
اگر پزشک فکر می‌کند که ممکن است به نوروسیفلیس مبتلا باشید، مایع گرفته شده از اطراف نخاع شما را آزمایش می‌کند.
میکروسکوپ دارک فیلد
باکتری سیفلیس از طریق میکروسکوپ در مایع گرفته شده از زخم پوستی یا غدد لنفاوی قابل مشاهده است.
درمان سیفلیس
سیفلیس با تشخیص و درمان سریع قابل درمان است. اما اگر خیلی دیر درمان شود، حتی پس از از بین رفتن عفونت می تواند به طور دائمی به قلب و مغز شما آسیب برساند.
اگر کمتر از یک سال است که به سیفلیس مبتلا بوده اید، یک دوز پنی سیلین معمولا برای از بین بردن عفونت کافی است. اگر به پنی سیلین حساسیت دارید، ممکن است به جای آن آنتی بیوتیک دیگری مانند داکسی سایکلین مصرف کنید. اگر در مراحل بعدی بیماری هستید، به دوزهای بیشتری نیاز خواهید داشت.
اگر باردار هستید و به پنی سیلین حساسیت دارید، احتمالاً پزشک شما را تحت فرآیندی به نام حساسیت زدایی قرار می دهد که به شما امکان می دهد دارو را با خیال راحت مصرف کنید.
تا زمانی که عفونت به طور کامل از بین نرود، تماس جنسی نداشته باشید. شرکای جنسی شما نیز باید آزمایش شوند و در صورت لزوم تحت درمان قرار گیرند.
برخی از افراد مبتلا به سیفلیس، چندین ساعت پس از اولین درمان خود، یک واکنش سیستم ایمنی به نام واکنش Jarisch-Herxheimer دارند. این واکنش ممکن است شامل تب، لرز، سردرد، ناراحتی معده، بثورات پوستی یا درد مفاصل و ماهیچه باشد. این مشکلات معمولا در عرض 24 ساعت از بین می روند.
پیشگیری از سیفلیس
پس از اینکه درمان عفونت را از بین برد، ممکن است دوباره به سیفلیس مبتلا شوید. برای کاهش خطر ابتلا به عفونت سیفلیس:
- اگر می‌دانید که شریک جنسی تان آلوده است، با وی رابطه جنسی نداشته باشید.
- اگر نمی دانید شریک جنسی آلوده است یا خیر، هر بار که رابطه جنسی دارید از کاندوم استفاده کنید.
در صورت نیاز به خدمات پزشکی و درمان در منزل و همچنین ویزیت آنلاین پزشک عمومی و متخصص کافی ست با کارشناس ما به شماره 09026797779 تماس بگیرید و یا در واتساپ پیام دهید.
منبع